اين روزا عادت همه رفتن ودل شكستنه ..... درد تموم عاشقا پاي كسي نشستنه/ اين روزا مشق بچه ها يه صفحه آشفتگيه... گرداي رو آينه ها فقط غم زندگيه / اين روزا درد عاشقا فقط غم نديدنه... مشكل بي ستاره ها يه كم ستاره چيدنه/ اين روزا كار گلدونا از شبنمي تر شدنه ... آرزوي شقايقا يه شب كبوتر شدنه / اين روا آسمونمون پر از شكسته باليه... جاي نگاه عاشقت باز توي خونه خاليه / اين روزا كار آدما دلهاي پاك رو بردنه... بعدش اونو گرفتن و به ديگري سپردنه / اين روزا كار آدما تو انتظار گذاشتنه ... ساده ترين بهانشون از هم خبر نداشتنه/ اين روزا سهم عاشقا غصه و بي وفاييه ... جرم تمومشون فقط لذت آشناييه / اين روزا توي هر قفس يكي دو تا قناريه... شبها غم قناريها تو خواب خونه جاريه / اين روزا چشماي همه غرق نياز شبنمه... رو گونه هر عاشقي چند قطره بارون غمه/ اين روزا ورد بچه ها بازي چرخ و فلكه... قلباي مثل دريامون پر از خراش و تركه / اين روزا عادت گلها مرگ و بهونه كردنه ... كار چشماي آدما دل رو ديونه كردنه / اين روزا كار رويامون از پونه خونه ساختنه... نشونه پروانگي زندگي ها رو باختنه / اين روزا تنها چارمون شايد پرنده مردنه... رو بام پاك آسمون ستاره رو شمردنه / اين روزا آدما ديگه تو قلب هم جا ندارن... مردم ديگه تو دلهاشون يه قطره دريا ندارن/ اين روزا فرش كوچه ها تو حسرت يه عابره ... هر جا يكي منتظر ورود يه مسافره / اين روزا هيچ مسافري بر نمي گرده به خونه... چشاي خسته تا ابد به در بسته مي مونه / اين روزا قصه ها همش قصه دل سوزوندنه ... خلاصه حرف همه پر زدن و نموندنه / اين روزا درد آدما فقط غم بي كسيه ... زندگيشون حاصلي از حسرت و دلواپسيه/ اين روزا خوشبختي ما پشت مه نبودنه ... كار تموم شاعرا فقط غزل سرودنه / اين روزا درد آدما داشتن چتر تو بارونه... چشماي خيس و ابريشون همپاي رود كارونه/ اين روزا دوستا هم ديگه با هم صداقت ندارن ... يه وقتا توي زندگي همديگر و جا مي ذارن / جنس دلاي آدما اين روزا سخت و سنگيه... فقط توي نقاشيا دنيا قشنگ و رنگيه / اين روزا جرم عاشقي شهر دل و فروختنه... چاره فقط نشستن و به پاي چشمي سوختنه/ اسم گلا رو اين روزا ديگه كسي نمي دونه ... اما تو تا دلت بخواد اينجا غريب فراوونه / اين روزا فرصت دلا براي عاشقي كمه ... زخماي بي ستاره ها تشنه ياس مرهمه/ اين روزا اشك مون فقط چاره ي بي قراريه ... تنها پناه آدما عكساي يادگاريه / اين روزا فصل غربت عشق و يبدهاي مجنونه... بغضاي كال باغچه منتظر يه بارونه / اين روزا دوستاي خوبم همديگر رو گم ميكنن... دلاي پاك و ساده رو فداي مردم ميكنن/ اين روزا آدما كمن پشت نقاب پنجره ... كمتر ميبيني كسي رو كه تا ابد منتظره/ مردم ما به همديگه فقط زود عادت مي كنن... حقا كه بي وفايي رو خوب هم رعايت ميكنن/ درسته كه اينجا همه پاييزا رو دوست ندارن ... پاييز كه از راه ميرسه پا روي برگاش مي ذارن / اما شايد تو زندگي يه بغض خيس و كال دارن ... چند تا غم و يه غصه و آرزوي محال دارن / اين روزا بايد هممون براي هم سايه باشيم... شبا يه كم دلواپس كودك همسايه باشيم/ اون وقت دوباره آدما دستاشون رو پل ميكنن... درداي ارغواني رو با هم تحمل مي كنن/ اگه به هم كمك كنيم زندگي ديدني ميشه... بر سر پيمان مي مونن دوستاي خوب تا هميشه / اما نه فكر كه ميكنم اين كار يه كار ساده نيست ... انگار براي گل شدن هنوز هوا آماده نيست /

ای واییییییییی . . .

نظرات شما عزیزان:

برچسب‌ها: